Hayat işte;
Her canlıyı bir yaprak misali sallıyor, döküyor ve savuruyor...
Ki, bizler rüzgar olup estiğimiz günlerde,
Hayatın da canlılığı kalmayacak bellidir...
O gün kendini savuracak yok zamanlara!
Toplanacak şekilde de değil; boşluklarda..!
Orda yalnız kalacak, gönderince hepimizi...
Yine de yaşatmaz bir yanılgı, hiçbirimizi..!
Anca yaşlanıyor dekorunda kızıl şafaklarla
Bizim güzelliğimizle eserken s'onsuzluğa...
Yine bizimle sergilenir_ken seyr'anlar_da!
Hayat gülümsüyor kıs-kıs_kancıklarına...
Kayıt Tarihi : 19.3.2013 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!