Son güvercinde uçunca gel.
Son tren, son seferine varınca…
Son nefes gırtlağımı tıkayınca…
Dünya, son bakışıma selama durunca…
Senden sonrası kalmayınca gel.
Başkaları değil, ben bitti değince gel…
Ötesini aramak telaşımı ötelemem bitince…
Eyvallah kara toprak, mavi gök…
Eyvallah sıcak somun değince…
Gelmen, heybedeki son kırıntı kadar kıymete binince gel.
Son çocuk, son taşı denize atınca…
Son susam, son martının gagasına düşünce…
Son gerdek bitince…
Son bebeğin de ıngası dinince…
Benden gayrı bekleyen bitince gel.
Öyle gel ki, gelişinle beklemek nihayet bulsun.
Son bekleyen, seni bekleyen olsun…
Ve geldiğinde, son kavuşan senden önceki olsun…
(www.irfangurkancelebi.net)
İrfan Gürkan ÇelebiKayıt Tarihi : 4.4.2010 12:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!