Dünyadan göçüp gidenler,
Bir daha geri gelmiyor,
Geçen her saniye,
Sönen her sevda,
Onarılmaz yaralar açıyor.
Can verip sardığın bedenler,
Yaban ellerinde harap oluyor.
Harap olmasıyla kalmayıp,
Geride yaşayan bir ölü bırakıyor.
Sular yukarı doğru akmıyor,
Aşılmayan dağlar delinmiyor,
Ya da güneş batıdan doğmuyor,
Her şey takdir edildiği kadar.
Her şey feda edildiği kadar.
Sözün özü,
Her şey bir yere kadar...
Yaşananlar anılarda,
Emanetler yüreklerde,
Arzular gönüllerde,
Haklarsa mahşere dek gidiyor.
Muratlarsa,
Ukde olarak kaldığıyla kalıyor.
28 Ocak 2004 Ankara
Cafer Tayyar ÖzkanKayıt Tarihi : 13.7.2004 18:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)