Herşey Bilmece Olmaktan Çaksın

Değme gözlerime
Kuş tüyü parmaklarınla.
Dolanma kulaklarıma,
En dolambaçlı girdabı çizen sesinle
Yaratılmak başlı başına bir mazeret.
Dokunmak iplik iplik, renk renk.
Sen boyama iplerim.
Çizme ilkbahar gençliği desenlerimi
Saksılarımı, bahçelerimi elleme.
Verebildikçe boy versin çam ormanlarım.
Bulutları delsin kınalı kavaklarım.
Oturup altında
Saz tıngırdatıp, kaval çalayım.
Üstünde dolu dizgin,
Gemsiz anılar türkü söylesin.
Gözlerime ellerinden bulaşan koku silinsin.
Sonra yarı özgür bir el,
Can pazarında en delikanlı yılları
Ve düşünce törpüsü sualleri gemlesin.
Bir peri masalından
Kaçıp gelsin peri kızlar.
Bir şeylere inat onlar okşasın saçlarım.
Yangın öfkeli gözlerimde bir kış boyu ısınsın.
Yıldız gözlü, ay yüzlü kızlar.
Onlar en incesinden güzelliği anlatsın.
Bense gerçekleri aktarayım.
Ve bir alacalı bulut,
Yüreğimdeki sisi dağıtsın.
Sonra her şey bir bilmece olmaktan çıksın.