Her sabah güneş olup ta, doğan benim dünyana, Sen göremezsin! Her gece beyaz atlı prens, benim giren rüyana, Sen bilemezsin!
Bakınca; gözlerinin gördüğü benim, İşittiğin nameler, Kulaklarındaki büyülü sesim, Ilık rüzgâr esintisi, ciğerlerindeki nefesim,
Benim; kışlarındaki kar, Senin içi hayat, benim ey yar, benim, sen bilemezsin!
Küçük bir çocuk gibi basit sevinçle, çığlıklar atan benim ey yar seninle, Üzülüp her olayda yaralanınca, gözyaşlarındaki masum nefret benim,
Benim! Hayatta ad koyamadığın duygular, gece yarısı uyandıran sancılar, Taşıyanım yüreğindeki tasanı, Yaşıyorken sen kaderindeki seni, sevdanı yazan benim, Sen bilemezsin!
Benim; Hayatındaki tüm yarım kalışların, Hayalleri kurup ta, yıkılışların, gidemeyişler düşlerinden öteye, Yeminler ettiğin karanlık geceye,
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta