Herşey Başlayıp Biterken Şiiri - Sedat T ...

Her şey başlayıp biterken
En sonlarda yürüyüp
Dizlerinin üzerine çök
Gözlerini bir anlığına kapat
Farzet ki sözler tükendi
Ulaşmak istediğin her amaç
Görmeyi düşlediğin her tablo
Herkes ve her duygu kayboldu
Baktığın her yönde sonsuz bir boşluk var
Yaşadığın her yaz martın ilk haftası kadar soğuk
Yediğin bütün yemekler ağzına attığın her lokma
Haşlanmış tuzsuz ıspanak ya da pırasa kadar iğrenç
Yattığın yatak cam parçalarıyla süslenmiş
Sırtına her geceden kalan kesikler işlenmiş
Aldığın her bir nefes bir öncekinden daha da boğucu
Attığın her adımda inceden bir sızı

Şimdi gözlerini aç
Ayağa kalkıp en öne geç
Ve farzet
Önünde hiçbir engel yok
Işığa olabildiğince yakınsın
Her adımında daha fazla güçlü
Her nefesinde daha mutlu hissediyorsun
Ağzına attığın her lokma ekmeğin keyfi bile bir başka
Hatta kışların bile yazdan farksız
İleri bakmana gerek olmadan geleceğini görür gibisin
Her bakınışında kalabalığın tam ortasındasın
Kaz tüyü yastık saten örtüler gereksiz rahatın için
Sen zaten her amaca kavuşmuşsun
Zihninde yok oluşa dair hiçbir belirti kalmamış
Gökyüzünde hiç bulut yok
Ya da olsa bile hep kar beyaz
Şimdi her şey başlayıp biterken
Biraz dur
Derin bir nefes al ve kendine sor
Sen sıranın sonunda mısın?
Yoksa başında mı?
Aslında bu soruya hiç gerek yok
Açıklaması hayat olan bu düzende
Sıralamayı sen değil an belirler