Hermafrodit Şiiri - Yorumlar

Aslında benim iki yanım var.Şiir ve heykel. İkisi de ayrı ifade alanları. Şiir sözel, heykel nesnel. İkisinin birbirine ihtiyacı yok. Heykelin şiire, şiirin heykele...
Fakat, ne garip ki, bu ikisi bazen buluşuyor, iç dünyamda. Bu nedenle, bazı şiirlerin heykeli, bazı heykellerin şiirleri var. Hermafrodit, heykellerimin birinin adı. Onu bitirdiğim gün, karşısına oturup seyrederken, şiirimin ilhamı geldi. İnsanın varoluşunu düşündüm. Duygu ile aklın çatıştığı bir bedende varoluş, bölünmüşlük...
Parçaları bütünlemek, bütünleniş, insanın tamamlanışı, mutluluk ve huzur. Bütünlenme; insanoğlunun zorunluluğu, çatışmanın ise, cehaleti olduğunu söyledi heykelim bana.
Heykel parçalansa da, parçası zaman içinde bilgi verecek. İnsan dünyaya ilk gelişinde bütündü, zaman içinde kendini seyrettiği ayna kırıldı...

Birtanecik annem,
Parçalarımı bütünleme konusunda bana bıkmadan verdiğin destek için teşekkür ederim. Söylediğin gibi birgün bedenimiz havayi fişek gibi evrenlere dağılacak benimkiler aynı bu hayatta olduğu gibi ana parçasının olduğu yere yani senin kalbine, içine düşecek.
Seni seviyorum diğer şiirlerini de bu platformda paylaşmanı sabırsızlıkla bekliyorum.

Güzel bir başlangıç. Selam ve saygılar.

Aramıza hoşgeldiniz Şerife Hanım.
Antolojide şiirlerinizi okumak; çıkarsız, insanlık ve doğa sevgisiyle oluşmuş soylu felsefenizi paylaşmak ve duygu yüklü mısralarınız arasında dolaşmak, sanıyorum benim kadar diğer antoloji okuyucularına da büyük keyif verecektir.
Bu ilk şiirinizi bütünün bir parçası sayarak,kendinizi burada şiirlerle bütünleştireceğinizi düşünüyor, ve en iyi dileklerimle kutluyorum sizi.

tebrikler...