Herkül Nihayet Yok Olan Bir Tanrı

Sitem etme sitem, her sabah
Benim için sen,
Glgamışın bir iksiri vardı;
Bulsanda ondan bir içsen
Elem kalmaz keder kalmaz
Herkesin cevri cefası var bana
Kimse aldırmaz kimse darılmaz
çektiğim acılar bana kalır
Bir daha düşün bu dünyada
Mihnetin ardında başka ne kalır
Biraz güleyin desem onuda gelir benden
Yar alır,
Şimdi nasıl sitem etmeyim ki,
Bakıyorum bir sermayem kalmamış,
Yaban derki fütur etmeden,,
Merhametsizce bölünmüş duygular içinde ,
Bu biçare böyle yaşlanmış,
Sefasına engeldi her mihnet,
Ben sendeki muammayı çözdüm amma
Söylesem ne namus kalır, evren döndükçe açı daralır,
Yer düzlemi denilen yer  böyle kalır

Dönme dolabın, dur kenarına seyret,
Akşamüstü sular ay ile yakamozlar giyerken,
O semanın altında mehtabı aralardı,
Ümit vermiyor bunlar tarumar olan zinde,
Her yer de derebeylik her yer de viran bir şato,
Kaygan zeminli kayalara çıkılan merdiven,
Kimi yıkılmış, yarısı yok olmuş,
Belliki hunharca bir saldıran olmuş,
Biraz tırmansa insan  kopan mekandan,
Ne kaya kalır ne yıkılan eski bir duvar.
Riyakar değilse eğer seni anmak,
Her an seninle olmak,Sonra da
Bir sen olmalısın, dalda bülbülün firakı,
Bir ekinli yerde, turna göçünü izleyen yahut,
Ve o sesin  azabına maruz kalınca,
Hangi acının narına yanacaksın,.
Her nesne birbirine böyle sarılır.
O an çay, dere, ırmak  kururken
Herkül olsan ne olur?Nihayet yok olan bir tanrı,
Drakuladan biri değilmi?

Enver Ünver