Herkez gitmek için gelmiş

Herkes Gitmek İçin Gelmiş

Herkes gitmek için gelmiş,
Bu hayata dair ne varsa,
Bir yolcu gibi geçiyor önümüzden,
Bir gölge gibi dokunup kayboluyor.

Kimi bir çocuk gülüşünde kalıyor,
Kimi bir annenin duasında,
Kimi bir dost selamında unutuluyor,
Ama sonunda herkes gidiyor,
Geriye sadece izler kalıyor.

Herkes gitmek için gelmiş,
Bu dünyanın kapıları tek yönlü,
Ne kadar sarılsak da,
Ne kadar “kal” desek de,
Kimseyi tutamıyoruz yanımızda.

Bir gün çiçek açıyoruz,
Bir gün soluyoruz,
Bir gün göğe bakıyoruz umutla,
Ertesi gün toprağa dönüyoruz sessizce.

Herkes gitmek için gelmiş,
Ve bu fark ediliş,
İnsanı hem yaralıyor hem olgunlaştırıyor.
Çünkü biliyoruz:
Bir lokma ekmek, bir bardak su,
Bir sıcak söz, bir içten bakış,
Hepsi aslında yol azığı.

Kimse kalıcı değil,
Ne zenginlik, ne gençlik, ne kudret…
Herkes aynı kapıya varıyor sonunda,
Aynı sessizliğe, aynı toprağa.

Herkes gitmek için gelmiş,
O yüzden sevdiklerini kırma,
O yüzden kalbinde kini taşıma,
Çünkü bir gün sen de yolcusun,
Ve arkanda sadece hatıraların kalacak.

Bu hayata dair ne varsa,
Bir gün bitecek,
Ne kadar inat etsek de,
Ne kadar dirensek de…

Ama belki de işin sırrı şudur:
Gitmeyi bilmek,
Ama giderken ardında güzellikler bırakmak…

Herkes gitmek için gelmiş bu hayata dair ne varsa,
Ama güzel olan, kalıcı olan tek şey

Söz : mucize