Küçükken bir uçurtmam vardı, masmavi,
Herkez beni, onun hür olduğuna inandırdı.
Şimdiyse, bir gökyüzüm var kasvetli,
Herkezin beni, uçurtmalarıyla kandırdığı...
Küçükken bir hayalim vardı, tozpembe,
Herkez derdiki bu çocuk deli herhalde.
şimdiyse bir karıyerim var pespembe,
Herkez alkışlıyor sebebsiz ve oynanıyor perde...
Küçükken bir arkadaşım vardı, dostmu dost,
Herkez sanardıki yok ondada bir poz.
Şimdiyse bir sürü insan var, güya serecekler post
Herkez düşman kesilmiş, ararlar ellerine bir koz.
Küçükken bir dünyam vardı, dünyalar kadar,
Herkez sanardı ki, bu dünya bize yar.
Şimdiyse görüyorum gerçeği, çünkü döşeğim dar,
Herkez diyorki o öldü, okunacak selalar...
Küçükken bir ben vardı ezberletirlerdi dualar,
Herkez derdiki daha anlamazlar, çocuk bunlar.
Şimdiyse bekliyorum Tahalar, Yasinler, Fatihalar,
Herkez sanıyorki topraktan ibaret o mezarlar...
Küçükken ben ağlardım susturulana kadar,
Herkez diyorduki çocuk bu çocuk ağlar.
Şimdiyse ben susuyorum ağlayan onlar,
Herkez sanıyorki annemden başka kahrolan var...
Abdul Kerim Aydın
Abdul Kerim AydınKayıt Tarihi : 18.10.2025 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirde aslında hayat bakımından fazla tecrübesi olmayan 15 yaşındaki benden ve etrafımdaki büyüklerimden gördüklerimi hissettiklerimi bir gecede kalemime dökmemin sonucu oluştu. Yakın aile büyüklerim biraz karşı çıksalarda gerek hocalarımdan gerekse bu işte geçmişi olan saygıdeğer büyüklerimden olumlu eleştiriler alınca burda paylaşmaya karar verdim. Yorumlarınızı ve akabinde size uyandırdığı çağrışımlarla, eleştirilerinizi benim gibi genç bir girişimcinin ders çıkarması adına yazmamazlık etmemeniz ricasıyla...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!