Ömrümüzce, doludizgin yaşamalıyız.
Aşk şarabını, içmeliyiz doyasıya.
Yaşantımızda, eleme, kedere yer vermemeliyiz.
Her güzel şeyden, nasibimizi almalıyız kıyasıya.
Herkesin bin yılda yaşadığını, biz bir anda yaşamalıyız,
Ve sanki; hiç yaşamamış gibi arzulu, istekli olmalıyız.
Ölümümüz de, herkesinkinden farklı olmalı
Ve cümle âlem, arkamızdan ağlamalı…
Kayıt Tarihi : 20.4.2009 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!