Herkesin Şerefine Şiiri - Yimla Yaver

HERKESİN ŞEREFİNE
Uyandım ölümden; tozum silkelendi mahremiyetimden
diplomayı yeni almiış çocuklar gibi,
küçük bir tebessüm düştü,
ağzımın sol yanına, uçarı bir gülüş bu;
kimseye hesap vermeyecek, daha üç yaşında

şehirler büyüyor gözümde,
hangi caddede koşsam daha iyi,
sevsem bir cocuğun ellerini,öpsem bir adamı;
yatsam bir kadınla kirletsem saçlarımı,
ne güzel şimdi koşacak birçok caddem,
uyuyacak kaç beden var,

uyandım ölümden; tozumu silkeleyip mahremiyetimden,
nasıl da yitirilmişim sevinçten bunca zaman,
nasıl da eksik kalmişim özde varlığımdan,
elimi atsam her yanım dolu,
sol yanım, sağ yanım; kalbimi boş koy
ölse de kalsa da, yenilense de boş

çiceksiz bahçelerde kokluyorum her dalı,
toprak uzun müddet sonra attı yorgunluğunu
nasıl da aşk kokuyor, toprağa uzansam gebe kalırım,
gülsem herkese, birine göz kırpsam öyle sadakatsizce
bir ölüyü sallasam kollarından, uyandırsam onu da
sevişsek tam şu köşe başında, insanlar bağırırken
dilenirken, sahte bir selamla geçerken,
başını sallarken pusulasız selamlarla, şaşı gözlerinden anlamazken
bir suya bıraksam, helallensem

bir garip munzurluk var içimde, komşunun küçük oğlu geldi
yirmi beş yaşında, bir isim söyler, tanımam;
ben bebeğime sevişmeyi oğretirim
bana ne oluyor öyle,
uyandım sanki tam bir cennetin ucunda
neydi ki bu uyku kaç kişi geçti üzerimden ben uyurken,
her gelen silkelemiş üzerime üzerime acıyı,
uzak tutup özgürlüğümden, dilimden, elimden
onca aşkımdan;
şimdi hatırlamak istemiyorum
kalkıp bir içki ısmarlayacagım kendime
ve kadeh kaldıracağım kac saattir sıkılmadan baktığım aynaya,
hepinizinin şerefine!
21/12/2002