Bir Var’mış
Biri Yok’muş.
Ewwel, Zaman içinde,
Âhir, Bâtın içinde,
Ben es-Samed’den Atam’ın Qıssası’nı dinlerdim.
Âlem Sudur-Fuyuz bilmez iken ,
Rahmeti’nden Zuhûr oldu Âlem,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta