Yaşadığım her mevsim kışa dönüyor içimde.
İçimdeki tipi ağzımdaki kuşlarla göç ediyor başka başka yerlere.
Her söz kendini inkâr eden bir tüy gibi çıkıyor
Sanki hiç benden çıkıp hiç kimseye ulaşmamış gibi.
Herkesin ağzında bir mayın tarlası…
Parça tesirli yalanlar yutturuyorlar ve ben seni yaratıyorum tüm doğrulardan.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta