Herkes uzaklara gidiyor,bir de ben gidey ...

Struga,
Mekadonya da küçük bir şehir
Ohrid gölüne sırtını dayamış,
Ne tanırımm ne de bilirim
Amma velakin
Hayallerimi süsler
Şu vakitten
İtibaren,
Bir düş mü
Kalacak yoksa
Bir rüya mı bilemem,

Belki de
Gurbetin sılası beni oraya çeken
Alışılmışlığa alışmıştık
Kanter içinde,
Soluk almak
Îstercesine
Bir nevi
Yarınların çeşmekeşesi,

Anladık
Kilometrelerin bir anlamı yok
Yine
Bir merak işte
Kök salmış bir umudun
Çaresizliğine inat,
Susuz kalan bir
Çölün
Tam ortasında
Uyanmak nasip olacak mı acaba,

Sanmıyorum
Dilimizi esir alan kelimeler
Yüzsüzlüğünü bırakamıyor işte,
Zamana sıkıştırılmış ömür
Uzatsa da özgürlüğe
Ellerini,
Cesaret fakiri ruh
Bulacak elbet
Bir kulp
Duvarlara
Tırmanmamak için
Umudu ters köşeye yatırarak...

* Berlin, 28.12.2023 *

Talat Özgen