Herkes Sizden Hizmet Bekler

Ülkemin ırmakları bir başka akıyor,
Sessiz ve derinden.
Sudaki balıklar ise yorgun ve üzgün,
Kalplerinde son bir umut, tek bir dilek,
Tükenmesin istiyorlar yaşadıkları sular.
Ama,
Emin değiller geleceklerinden.
Açmışlar yüzgeçlerini alabildiğine,
Akıntıyı durdurmak istercesine.
Bir telaş, bir karmaşa,
Yüzüyorlar hep birlikte tersine.

Bir başka gariplik var gökyüzünde,
Ay solgun, yıldızlar mahzun ve süzgün,
Güneş ise doğuyor batıdan.
Yüreklerinde son bir umut, tek bir dilek,
Parlasın istiyorlar tüm sema ışıklarıyla.
Ama,
Emin değiller geleceklerinden,
Açmışlar kanatlarını alabildiğine,
Hiçbir yıldız kaymasın diye.
Bir telaş, bir karmaşa,
Kayıyorlar hep birlikte yeryüzüne.

Doğada yine başka bir terane,
Çiçekler solgun, güller küskün,
Ağaçlar ise eğmiş dallarını önüne.
Ya gülün sevdalısı bülbül,
Konmuş diken dalına inat edercesine,
Küsmüş belli ki güle.
İçlerinde son bir umut, tek bir dilek,
Şenlensin istiyorlar tabiat, her dem güzellikleriyle.
Ama,
Emin değiller geleceklerinden,
Sessizce haykırıyorlar hep birlikte,
Sözleşmişçesine.

İnsanlar bir başka olmuş memleketimde,
Bıkkın ve kayıtsız,
Yorgun ve umutsuz.
Açlık ve sefalet yıkmış tüm hayallerini,
Yarın yok düşlerinde onların.

Ya her şeyden habersiz o masum çocuklar,
Sevgiyle, ümitle bakarlar geleceğe.
Kalplerinde hep heyecan, beyinlerinde güzellikler,
Kötülüklerden bihaber.
Oyun ister, aş ister, ekmek ister, sevgi ister.

Verebilir misiniz bu nimetleri onlara,
Ey seçilen muhteremler.
Ülkemin dağları, ağaçları, toprağı,
Kuşları ve balıkları,
Ama her şey, ama herkes,
Sizden artık laf değil, vaat değil,
Hizmet bekler, gelecek bekler.