Herkes Şiiri - Vedat Koparan

herkes yalnızdır
ötekinin yalnızlığı
gecelerin üşüdüğü kadar

herkes yanmıştır
sevdiği
sevip de sevilmediği kadar

herkes acı çekmiştir
özlemlerin depreştiği
ayrılık ateşi düştüğü kadar

herkes bir şeyler yitirmiştir
geri gelmeyenlerinde
kanatan yoksun kalışların kadar

herkes biraz eksiktir
tamlanmak ister
bütünlerde diğer yan arandığı kadar

herkes biraz çocuktur
olamayanlar üzülsün
üzülürüm ağlayamadığım kadar

herkes ağlar
göz yaşlarının rengi bir
berrak olsa da cinsiyeti yoktur
boğumlanıp kalmak ağlayamamak ne kötüdür

herkes kırmış kırılmıştır
esen her fırtınada kırılan dallarca
toplanır mı cam kırıkları gözlerimde

herkes boşluğa düşer
tutunacak bir el yaslanacak bir omuz yoksa
vay haline diren kendi kendine

bir ırmak göz yaşları
içimde
ırmak akar
ak umutları
mavilere sardım
kızıl şafak sancılarında

gün kelepçe izi
bileğimden yüreğime baskın
acıtır
taze bir gelincik
süt dökümü bahar açar
kuş cıvıltılarıyla
sarı sevinçler şakırdar
gün olur sevdam gün olur
hani mavim sen
ben olmasa da
kırılır yoksunluk zinciri
toprağa girdiğim zaman

Vedat Koparan 06.12.2003