Herkes Sever Denizi Şiiri - Muhammed Çınar

Herkes sever denizi
Kimi mavisini, kimi yeşilini
Ya da sahilini veyahut güneşini
Hatta suyunu ve yosununu

Sevilmeyecek gibi de değildir
İçinde barındırır bin bir güzelliği
Saftır, en berrak en temizdir
Bazen gel gitleri vardır, kızınca
Bazen bir çarşaf misali seriliverir önüne
En sakin, en sevecen hali ile

Tıpkı bir insan gibidir deniz
Bizdendir biraz aslında
Yani sen gibi, yani ben gibi
Hatta Adem ile Havva gibi

Şöyle bir bakınca denize
Alır götürür uzaklara, en uzaklara
Dalarsın bir anda tam ortasından
Binlerce yüz binlerce hayale

İşte bundan dolayı çekici
İşte tam da bu yüzden
Herkes, ama herkes sever denizi

Ama hiç kimse sevmemiştir
Benim sevdiğim kadar denizi
Hiç kimseler görmemiştir çünkü
Benim onu gördüğüm gibi

Yok dostlar yok abartmıyorum
Bu öylesine büyük, öylesine saf bir sevgidir ki
Yoktur daha yeryüzünde ne eşi
Ne de bir benzeri

Ne Ferhat ne Şirin
Ne Aslı ne de Kerem
Sevmemiştir böylesine
Şimdi kalkıp anlatı versem
Başlasam işte bir yerinden
Aklınız şaşar, buz tutar kanınız

Onun mu? Yok o da anlamaz
İnanamaz duyduklarına
Ne aklı, ne de hayali almaz
Öyle ki ben bile şaşıyorum kendime
O küçük, minicik yüreğine
Nasıl sığdırdın o kadar sevgiyi abi
Nasıl büyüttün bu kadar
Onu boş ver de nasıl oluverdi herşey abi
Bilmiyorum diyorum, bilmiyorum işte
Hem ilgilenmiyorum da
Ne, ne zaman, nasıl gibi sualler ile
Evet seviyorum Deniz’i
O kocaman masum yüreğini
Etini, canını, kanını, kemiğini
Kızınca ortalığı ateşe vermesini
Durulunca anasından yeni doğmuş
Çocuk misali hallerini
Evet dostlar en çok ben seviyorum Deniz’i

Neyse dostlar kısa keselim muhabbeti
Dedim ya, ne ben anlata bilirim
Ne de siz anlarsınız, bende ki Deniz sevgisini
Çünkü ne siz Muhammed’siniz
Ne de benim kadar tutkulu
Seve bildiniz Deniz’i

18 Nisan 2014
16:30