Herkes mutlu sandı beni uzaktan bakınca
Görmedi kimseler içimde yanan ateşleri
Oysa bir kaç gülüşe sığdırmıştım ben
Dağlara sığmayan dertlerimi...
Çok kez tellere takılmıştı kuş misali yüreğim
Çok kez çırpınmıştım onca kalabalık içinde
Ya kör oldular yada sağır
Görmediler duymadılar
Yanlızdım onca kalabalık içinde...
Kendim sardım yaralarımı sarabildiğim kadar
Kaçkez denesemde yeniden uçmayı
Yine yandı canım kırıldığım yerden
Hep hasret kaldım mavi gökyüzüne...
Ne hayallerim var nede umutlarım
Akışına bıraktım bende hayatı
Geçip giderken ömür
Açmadan solarken gönül
İzledim aynada saçıma düşen akları
Yüzüme dolan çizgileri....
Kayıt Tarihi : 18.12.2024 17:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!