Herkes Mecbur Gider Ebedi Yurda

Ne kalır insandan deyin geriye ?
Aklı olan iyi olur dost burda.
Kul yaşlanır gençlik gelmez beriye...
Duygular olmasın yeter ki hurda.

Kar, boran, doluyu, buzu alanlar,
Bal şeker dururken tuzu alanlar,
Haram koyun, keçi, kuzu alanlar...
Hesap sorulacak bilin ki kurda.

Etrafa kor duvar örülebilir !
Orada yüreğin börülebilir !
Durumun, ahvalin görülebilir...
Kabrinin başına doğacak nurda.

Gönül sazı bile tel değiştirir,
Dağların zirvesi yel değiştirir,
Gün gelir taş, toprak el değiştirir...
Astığın bayrak hep durmaz bu surda.

Değer katar sanma şöhret ile şan...
Kaç kuruşluk yerdir dünya denen han ?
Son saat gelipte çıkana dek can...
Kalp ALLAH diyerek atmalı şurda.

Öne çekenleri sen geriye it,
Ektirme toprağa bitmesin çiğit,
Ölmem mi sanırsın ey ahmak yiğit...
Gitmem de masaya yumruğu vurda.

Parçalanır bir gün dünya küresi !
Cumali dağılır ömrün püresi !
Dolar canlıların yaşam süresi...
Herkes mecbur gider ebedi yurda.

Börülmek: iç sıkıntısı, tasa.