Herkes Kendine Döner Şiiri - Nesrin Daba ...

Birkaç damla gözyaşının aktığı anlarda yaşanan olayların, duyulan hislerin tarifini yapabilmek çok kolay gibi gelir insana..
Ama derinine inebilmek,içteki o kasırgayı yaşandığı gibi aktarabilmek oysa ki ne zordur. Sadece o anı yaşayan bilir kendi içindeki acının derecesini...
Kimler ne derecede paylaşabilir,anlayabilir bilinmez..Birbiriyle özdeşleşmenin tartısı var mıdır ki?

Herkes kendi yolunda yürür yalnız ve tek başına... Acı verse de bu yalnızlık asla değişmez. Birilerinin hayatına girdiğini ve paylaştığını sanırsın ama küçük zaman dilimleriyle sınırlanmış sanılardır onlar sadece...
Gün gelir, an gelir farkına varırsın ki yanında devamlı kalan tek kişi sensin..
İnsanların kendi dünyaları,duyguları,acıları kendinedir ve herkes kendine dönmek zorundadır....

Dolandım etrafında seyrettim seni.
Bakışın, ellerin ve gülümseyişin,
Unutturdu bana dünyanın seyrini..
Zaman durdu ve dünya dönmeyecek sandım..

Bir günebakan güzelliğindeydin,
Sarıdan siyaha ışıltılarla..
Tarifsiz denir ya bazı renklere,duygulara,
Anlatmaya çalışmak boşuna...

Yeniden bir gün doğmuştu ufkuma,
Tanınmayan, tanımlanmayan...
Benimdi bütün ışıkları sonsuza dek,
Ellerimi açıp koynuma doldurdum seni...

Bir yamaçtan tırmandık beraber,
Etrafımıza mor çiçekler dizildi.
Açtılar ve selamladılar bizi,
Boyun bükercesine...

Tepede bir rüzgar esti lodosçasına,
Saçlarım savruldu yaprak misali,
Ellerini aldım avucumun içine,
Öptüm öptüm kanarcasına...

Gözlerini çektim içime,ta yüreğimin dibine,
içtim badeler şahı meycesine,
Sarholuğum gökyüzünü doldurdu,
Döndü alemlerden tavaf edercesine...

Sonra iniş başladı,duramazdık aynı tepede,
Lodos poyraza teslim etti bizi,bize sormadan,
Ve savurmaya başladı nefesini hiç yorulmadan,
Güneş renklerini gecenin koynuna bağladı utanmadan...

Karanlığın karnındaydı artık yolumuz,
Yüreğimi tutan ellerin birden yoruldu sanki,
Bırakıverdin sessizce beni kendi halime,
Günümün doğumunun sonu dedim kendi kendime...

Ve gittin,
Hiç acımadan...

Yine benleyim...
Ve dönüyorum hiç bıkmadan...