Herkes Kendinden Sorumludur Aşkta

Kahrımı, kederimi anlatacak kelime bulamadığımdandır susmam. Yıkılan inançlarımın gamını anlatacak bir âlim gelmemiş geçmiş yüzyıllardan.
“Kim o deme boşuna benim ben, öyle bir ben ki gelen kapına baştan başa sen” diyecek kadar sevip sen olmuşken; nasıl bir bıçak, nasıl bir kurşundu “benim sorumluluklarım var” demen.
“Mademki benli hayat sana kafes kadar dar, uzaklaş ellerimden uçabildiğin kadar” derken Cemal Safi, canını yakıyor olmalıydı yeterince sevilmeyişi. Anlıyorum şimdi Cemal Safiyi, o da yaşamış sevilmeden sevmeyi, yaşarken ölmüş olmalı ki, artık göze alabilmiş, sevdiğine git demeyi.
Motorları maviliklerin üzerine üzerine süreceğiz ama dün elimizi tutan bugün yabancı
Kiminle adım atacak olsak yarına “biz bir” olarak çıkamayacağız sabaha, kahpeliği bırakıp gidecekler bir de kokularının yanında.
Yokluklarına dayanmak sanki az iş gibi, kahpeliklerine rağmen hala seviyor olmak yükü var omuzlarda.
Ve senin dediğin gibi “şimdi sende herkes gibisin” demek gerekiyor galiba.
Diyemiyorum ama “herkes kendinden sorumludur aşkta” dediğim satırlarım geliyor aklıma...
Anladığım odur ki; her şerde vardır bir hayır... Benim beklemeyişimdir bu aşkın hazin sonu
Değmezmiş bu alemde olmayan bir sevdayı yaşamak, yaşatmak, sevdaya inanmak...
Üzerine alma sevdamı, aşık olmak, aşk olmak bende gizlidir Yaratandan ötürü
sen bir ademoğlusun ben de bir adem kızı
sen madde ben ise mana alemi adlı okyanusun kaptanıyız
rotamız yönümüz gözümüz gönlümüz başka yönlere
unutma, batacak olsa gemin ilk önce kurtarılacakların vardı senin
beni sen hiç düşünmedin ki sevesin...
o batan gemide terk ettiğinden beri, yok artık gözümde değerin
o yüzdendir ki; "şimdi sende herkes gibisin..."

HERKES GIBISIN
Gönlümle baş başa düşündüm demin
Artık bir sihirsiz nefes gibisin
Şimdi ta içinde bomboş kalbimin

Akisleri sönen bir ses gibisin

Maziye karışıp sevda yeminim
Bir anda unuttum seni eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin
Bence artık sen de herkes gibisin
(23.12.2014 / Ada)