Herkes Kendi Yoluna Şiiri - Süleyman Sönmez

Zağnos Dede rahmetli bir zamanlar
Gençken çınar dikmişti.
Gözledi yıllarca Karasiyi
Kendine Fatiha okumayan asiyi.

Beddua etmedi ona yakışmaz
Ellerinin nasırlarına baktı
Geldi yanına Hasan Baba
Üzülme Zağnos dedi, “onlar” taşımaz.

Üçü bir oldular bir gece
İndiler gökten hece hece
Şırıltılı şadırvanda abdestle
Sabah namazına durdular.

Lal Mustafanın sağında
Haşmetli Zağnos Baba
Karesi Dedeyle avuç açarken
Fatiha dedi Hasan Baba.

Çıkarken caminin kapısından
Bilmeden Lal Mustafa
Musafaha etti onlarla
Herkes gitti kendi yoluna.
***