Bakıyorumda etrafıma şöyle,
Bazıları vardır, umursamaz;
Aradan gördüklerim onlarki,
Kapanmışlar kitaplara,
Haniya derler, herkes bir olmaz.
işte o anı yaşıyorum ve,
Doğru olduğunu ispat edercesine,
Kaldırınca başımı görüyorum,
Bilir gibi görünmeye çalışır,
Aval aval yükseklerden bakanlar.
Kulaklarım uğulduyor,
Kimse kimseye aldırmadan;
Sohbetler yüksek sesle, ama ne?
Bilmemki!
Nereye kulak versem uğultu,
Bazanda gözüme alıyor birşeyler,
nemi?
Çekmiş dumanı, püf rast gelenin yüzüne,
Kurt uluması gibi, dikenler ağzını göğe,
Püf diye üflüyor bulutlara.
Sanki sınavlardan hıncını alırcasına,
Kalabalıkta neşeler bulurcasına,
Şenlerin yanında sıkkınlar var,kime ne,
O kendi aleminde, o kendi aleminde.
Kayıt Tarihi : 5.6.2006 23:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!