Herkes Gibi Biri Şiiri - Mehmet Koyuncu

Niye yalnız dolaşır yollarda
Özellikle de kimsenin olmadığı
Issız zamanlarda
Kaçmayı kurtulmayı ister belki
Gırtlağına yapışmış gibi
Kendisini sıkan insanlardan

Aslında sıkıldığı insanlar değil
Boğazına kadar gömüldüğü derteleridir
Üstüne üstüne geldikçe bu dertler
Kimseye anlatamamanın ezikliği içinde
Boş yolları seçer yürümek için

Sokulmak ister bazen birisine
Anlatabilmek için dertlerini
Fakat dinletemeyecektir
Duman Duman içine çektiği
Sigarasından başka hiçkimseye

Ayı yılı bırakın
Ne gecesi kalmıştır bilindik
Ne de gündüzü
Koca bir okyanusun ortasında
Kuru bir salla
Dalgalara bırakmıştır geleceğini

Yolun sonunu düşünür bazen
Bilir gerekenin ne olduğunu
Fakat cesaret edemez
Herzaman ki gibi
Ciğerlerini kemiren tek dostuna
Sığınmakta bulur son çareyi

Bir sülük gibidir dertleri
Karanlık bir mağara gibidir
Kanı bitmiş
Ve bir çıkış yolu bulamamıştır

Yorulmuştur artık
Yapması gerekeni yapmalıdır
Son bir kez haykırmak ister
Fakat yine duyuramadan kimseye
Bırakır çileli ve yalnız başladığı
Yolun ortasına cansız bedenini