Herkes gibi Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Masamın başındayım
Başım ellerimin arasında
Olanların tek tek farkındayım.
Ellerim ensemin arkasında
İzliyorum olanları
Müdahelesiz, hareketsiz
Sayıyorum kalanları
Bir düvele karşı biz tekiz.
Umudu aşıyoruz
Bardakları taşırıyoruz
Dünyanın arasına karşıyoruz
En kolayına kavuşuyoruz
Herkes gibi olmak.
Benim için
En zoru buydu oysa
Huzursuzluğumun sebebi buydu
Herkes gibi olmak
Ölmekten ağırdı
Şimdi gelde herkes gibi ol kolaysa
Sevmediğine seviyorum demek
İstemediğine istiyorum demek
Yalandan gülüyor yapıp
Tüm çetrefilli yollara sapıp
Sırf menfaat için naralar atıp
Bir ömür sürdürmek
Herkes gibi olmak,
Olunmaz!
ben olamam.
Otururum masamda
Çizerim,
yazarım,
yaşarım kafamda
Dururum kainatın karşısında
Yine de herkes gibi olamam.