Herkes Gibi Şiiri - Mehmetcan Aysevinç

Çok gördük herkes gibi değilim deyip, hiç kimse gibi çekip gidenleri.
Gördüğüm şeylerin dışında göremediğim ne çok şey varmış meğer.
Sen, sen değilmişsin mesela, sen uzun zamandır herkesmişsin.
Önceleri hakikaten vardın, benimdin ve kimse gibi değildin.
Şimdi ise benim dışımda herkesin olmuş artık sende herkes leşmişsin.
Seni bitiremem sanırdım. Gidişini kabullenemem sanır nasıl yaşayacağımı düşünür
dururdum. Fakat unuttum seni tamamen.
Çünkü sen, sen değil herkes gibisin artık.
Ömrümün sonuna dek seveceğim diyerek sana ettiğim yemin çoktan toprağın altına girdi,
gömdüm yeminimi.
Çünkü sen artık sen değil, herkes gibisin.
Önceleri görebilmek için elimden geleni yapardım da şimdi ise kaçıyorum yüzünü görmemek
için.
Çünkü sen, sen değil artık herkes gibisin.
Anlayacağın ne bir duygu, ne bir düşünce, ne bir kin, besliyorum artık sana.
Bundan mutlu olacağını da biliyorum çünkü sen, sen değilsin.
Artık herkes leşmiş, sıradanlaşmış birisisin. Sana yakışanı yapmazsın.
Resimlerimize bakıyorum arada, o zamanlarda sen, nasılda senmişsin.
Yeniden tutuluyorum o gözlere, o ifadeye. Sonra şimdi bu fotoğraftakinin olmadığı geliyor
aklıma, birde şuna bakayım diyorum. Fotoğrafına aşk ritimleri ile tempo tutan kalbim
seni gördüğünde tiksinecek duruma geliyor.
Neden diye soruyorum. İşte bu o kadın.
Kalbimden bir şeyler geçiyor o an , sanki bir şeyler söylemeye çalışıyor...
"O; o değil, gözlerindeki parıltı yok, kalbinde ki şeffaflık yok, düşüncelerinde ki masumluk
yok, bedeninde ki kokusu yok, dilindeki tatlı sözler yok, âşık olduğun kadın yok, topla
kendini" diyor sanki...
Ve yeniden anlıyorum, sen benim sevdiğim kadın değilsin.
Sen şimdi herkes gibisin...

Herkes gider mi? Evet herkes gider ama adam olan gitmez, kadın olan gitmez.
Emre Kırlı’ ya armağan olsun.