Herkes Çıplak Olmalı Şiiri - Veysi Çakır

Yağmur yağmalı böyle havalarda, güneşli açık bir hava
Herkes çıplak olmalı
Özellikle güzel kızlar rejimin son demlerini yaşadığı yerde
Aranızda kalın ve paralı bir koltuktan çok,ses tellerinin titreşimi tanımladığınız

Bitkiler manzaralar sallayıp sallamak istemediğiniz bayraklar
Velhasılı kelam bir ön koltukta dona kadar uzanan bacaklar
Dağlara meydan okuyan göğüslerin tahriksel eylemsiz tutumu
Maalesef senle alakalı değil

Bir telefon görüşmesinde değişen iklimsel bir dil
Düzenli dikilmiş ağaç manzaraları ve sütyensizler
Karmakarışık duyguların beyni darmadağan eden
İğrenç tahrik tiksinti, sert ve ateşli bakışlar arasında sıkışan
Bu topraklar bu ağaçlar bu bacaklar bizim değil

Çokta farklı mutlu umutlu hayallerin rüyaları vardı
Şimdi iki koltuk içine sıkışmış insanı ve insanlığı yırtan iki yırtık
Evet güzeller cidden güzeller, bizi kardeşlik kontenjanına aldılar
Bizim oralarda meyva veren ağaçlar taşlanmaz

Çıkılır ağaca ve sevgili gibi ele alınıp en son işlem olur yemek
Bu söznü ettiğim bir ön koltuk numaralı ağaçlar
Kendileri de taştan ağaçlar, demek burda meyva veren ağacı taşlarlar
Hakkatende çok taşlar

Siz yinede gözümün ön koltukta olduğuna bakmayın
Bin beşyüz kilometre ötede olan meyvasız ağacımın derdindeyim
Gölge için bile olsa ben o ağacın gölgesinde büyüyeceğim
İki kelam edip delikanlıların kanını kaynatalım dedik

Velhasılı kelam buralardan herkese selam