Herkes Biraz Hüseyin Şiiri - Hasan Gölbol

Afedersiniz!

aklım dublex benim.

Bir soru sormalıyım

cevabı görümceli.

Siz donlarınızı elde mi yıkarsınız?

Hüseyin suda yıkıyor.

Öylesi daha rahatmış.

Soramadım ki

yıkarken mi giyerken mi diye.

Afedersiniz!

zihnim kuruyemiş benim.

Üzerinize afiyet olsun

azıcık deliliğin delisiyim.

Herkes Biraz Hüseyin

Akıllı adam değildi Hüseyin.

Akıllı adamlar çok sevmezler bir şeyi.

Şöyle derdi hatırlarım:

‘Yoktu severdim, geldi sevdim, gitti sevmeye devam ettim.

Kolundaki beni kadar oynamadı sevgimden.

Ben gelişini, oluşunu, gidişini değil

onu sevdim çünkü’ derdi.

Akıllı adam değildi Hüseyin .

Akıllı adamlar çok sevmezler bir şeyi.

Deliydi Hüseyin

Hem de zır deli!

İlk ben gördüm onu,

hızlıca düşüyordu.

Çok hızlıydı , bir başkası görmedi.

Bir ben gördüm onu

ikincisi olmadı.

Hüseyin büyük icat !

Zihnimin köşesini yiyip

birkaç düşümü içti.

İyice rahata alıştı.

Uçan karıncalar derdi

Sonradan kulağıma geldi

Tokatladım yere düştü

Düştüğünde uçmuyordu.

Bir ara fısıldadı,

gök yarıldı,

yer gürledi.

Düşer iken düşürmüş

bambaşka sevdasını…

Bir ben duydum onu

bir ara fısıldadı.

Çok sessizdi ve derin,

bir başkası duymadı.

bir ben duydum

ikincisi olmadı.

Karanlığımda yanımda durmuş

fark etmemişim.

Bir de

bir de..

Melekler varmış mesela

Hüseyin’in arkasında

Tanrı’nın önünde duran

Çünkü tanrı her vakit görmek istermiş meleklerini.

Hüseyin !

Hüseyin’i tanrı bile göremez.

Zihnimin aykırı köşesinde o.

Hüseyin !

Hüseyin tanrının da ikincisi

‘ikincilik’ der, ‘nasıl da büyük gaflet’

Akıllı adam değildi Hüseyin.

Akıllı adamlar çok sevmezler bir şeyi.

Hüseyin severdi.

Ay ışığını mesela

küme küme yıldızları

ve kesişimleri boşluk aşkları…

Deliydi Hüseyin

hem de zır deli.

Bir vakit buradaydı.

Yemin ederim!

Kafamın içinde,

sol lobumda elinde lolipopuyla.

Ara ara giderdi

ama mutlak dönerdi.

Bir ara karnıbahara gebe bir kentten bahsetti.

Kuşların geceleyin de uçtuğu.

Ben karnıbahar sevmem o yüzden olsa gerek

almadı yanında beni Hüseyin denen dümbelek!

Akıllı adam değildi Hüseyin.

Akıllı adamlar çok sevmezler bir şeyi.

deliler ise heder olurlar yolunda.

Bir ben bildim onu,

aniden oldu.

Nefes alıp verir gibi

bir başkası bilmedi

bir ben bildim onu

ikincisi olmadı.

Hüseyin…

Hüseyin!

Yolunmuş saçlarımın düşmüş teli,

dağlanmış zihnimin kekiği,

özleyişlerim,

rengi çalınmış gökyüzüm,

kalem batmış toprağım,

dertlerimin ekvatoru,

ikincisi dizelerimin ,

gömülü şarabım,

diş çürüğüm,

sarmaşığım,

kadınımın gülüşü,

ağlayamayışlarım,

masmavi okyanusum,

endişelerim,

endişeliyim..

Endişelendim Hüseyin nerelerdeydin!?

Gittin sandım!

Çayı iyicene abarttım

Yapabilsem ağlayacaktım.

Hüseyin..

Hüseyin! bir soru sormalıyım,

kafamı kurcalayan..

Yıkarken mi giyerken mi Hüseyin !?