Meğer hayat ümitmiş, ancak şimdi anladım,
Bülbül yokken bahçemde, dertsizmişim gül gibi,
Konup gitti dalıma, meğer dertmiş anladım,
Bağıstanı tutuşan, köz olmuş menzil gibi.
Hemen karardı gökler, iftirak yarasından,
Bir veda bakışıydı, bulutlar arasından,