Ufuk görünmüyor dünya karasından.
Kalmamış ziyada nurdan bir eser.
Etrafımı sarmış lekeli yüzler.
Kendi kusurlarını hiç görmezler.
Keçi gibi her bir yanı aykırı olan.
Görmüş bayırda koyunun kusurunu
Nafile çabası onlar da biliyor bunu
Bir gün dönecek elbet bu devran
Bozulacak mutlaka bu kirli oyunu.
Köpeği olup da bir kapı önünde havlayanlar,
Ahlâkı bir kenara koyup ahde vefayı unutanlar,
Uşaklığı meslek edinip yalamayı sanatlaştıranlar,
Gezmesinler ortalıkta biz de insanız diye.
İnsanlar kendilerine yapılan iyilik ve kötülüğü asla unutmazlar.
Kendisine uzatılan, kendine ekmek veren eli hiç ısırmaz köpek bile.
Gezmesinler ortalıkta makamlarına güvenip biz de insanız diye.
Menfaati için yalakalık yapıp hem bedenlerini hem ruhlarını satanlar
Kayıt Tarihi : 28.9.2011 16:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bozulan düzene, yitirilen güzel duygulara, erozyona uğrayan değerlerimize ithaf olunur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!