Herkes Şiiri - Hurşit Kandemir

...Bir kabus gördüm dün gece.
Mutlu oluyordun. Bensizdin.
Gözlerinin içi gülüyordu, o gülünce.
Ben sevsem seni o kadar, sen sevmezdin.

Elinde bir çiçek, bir papatya...
Beyaz tenin kıpkırmızı kesti.
Hep öyle olurdun sen, utanca.
Biliyordun. Kimse ben kadar sevmezdi.

Elin o afili cekete gitti, yakasını düzelttin.
Sonra o adamın sakalına değdin. Paramparça oldum.
Halbuki o gece ne kadar da güzeldin.
İşte o an seni hep yeniden sevdim.

Öylesine aşkla bakıyordun ki o an gözlerine.
Kanatlanıp uçsam, senin nezdinde mühim değildim.
Tutamadım döndüm baktım o an o mendeburun yüzüne.
Herkesten vardı biraz. O, bir ben değildim.