Herhangi bir zaman ve İnsan

Vurdu kendini
Yaşamın yollarına
Yürüdü gitti.

Kaktüs çiçeklerinde gördü
Renklerin cümbüşünü
Yumuşacık, kadife gibi
Dikenli.

Çölün kumlarına gömdü
Her adım atışında
Kum tanecikleri gibi
Geçen zamanı.

Ve yüzyıllar öncesi
Maviden yeşile
Danseden denizin
Kumullara sinmiş kokusu
İnadına mülteci
İnadına aidiyet tutkusu
Kaç bedense
Biçildi üzerine
Ismarlama umutlar
İşin doğrusu.

Teninde
Toza bulanan tuzun
Ürpertisi
Sığınacak yer ararken
Korkularından
İlahlar yarattı yüreğinde
Yapan,
....Yıkan,
........Korkutan
Yine de yürüdü korkmadan.

Truva'nın surlarıyla meşguldü
Çünkü Poseidon.
Ve Vezüv henüz uyuyordu
Üstelik o zamanlar
Fay hattı filan da bilinmiyordu.

Her adımda tüketirken
Ürettiklerini
Sonunda kölesi oldu
Kendi kendinin
Farkına bile varmadan.

Ve yürüdü ardına bakmadan.
Kum ve anla örtülürken ayak izleri
Sadece rüzgarın soluğuydu
Ardından,
....Çığlık çığlığa,
........Ağıtlar yakan
Bir tek gölgesi kaldı
Umutlarına vuran
Sulusepken
Tutsaklığından.

....1998....
H Hikmet Esen