Bazen kaçmak istersin.
Zamanı vurup kör bir kurşunla,
Durdurmak istersin yaşamı o anda.
Silgiye düşman kâğıtlara,
Son bir veda mektubu yazarsın.
Sonra kapıyı çarpıp çıkarsın.
Anılarını dört duvar arasına hapsederek,
Çocukluğunu, hayallerini bırakırsın;
Kapı önü basamaklarında.
Her gün çiğnediğin kaldırımları,
Acıyarak adımlarsın son kez.
Bir gara ulaşırsın unutulmuş.
Nice hikâyelere tanık bir tren,
Yorgun ve isteksizce yanaşır istasyona:
''Haydi, bin artık'' der.
Bırak sahipsiz düşüncelerini istasyon emanetçisine.
Tahta bir bavula sıkıştır hayallerini.
Ve herhangi bir durakta,
Son ver bu yolculuğa.
Kayıt Tarihi : 19.6.2020 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!