Hergün bir mevsimdir, kalbin ümit bahçes ...

Yaşarmalı gözler
Sözün gücüyle
Sarsmalıdır özler
Kelam en kadim
Bir mürvettken,
Heba edilmemelidir
Yıllara sari melaller
Sırra meftun olan
Bir gönül varken,
Ruh ahdine koşarken
Hesab edilmeli ameller

Evet, zamanla
Belki geçer,
Arzular, hevesler
Silinmeyen izler bırakır,
Hale nakşeden kareler
Ukdeleşir özlemler,
Firkate ram olur emeller,
Vaktini bekleyen nice ümitler

Sevdiğini sanırsın
Olur olmaz kıskanır,
Esir alırsın
Müddeti nefes
Olan canı
Nefsine mahkum
Etmeye başlarsın
Samimiyet, sadakat,
Muhabbet ve halvet
Adına bilmem ki
Nereye koşarsın

Niçin
Köle olduğunun
Akıl ve izanın
Uzağında bulunduğunun
Farkına varmazsın
Sahiplenmeye böyle
Ne tuhaf
Bir anlam katarsın,
Vehimlerinle bıktırırsın
Yalnızlığı,
Yalnızlaştırmayı,
Ruh ve kalben kendinden
Koparmayı başarırsın

Hayır,
Olmasın böyle sevgi
İnsanı canından
Bezdiren sefilliği
Ve kepazeliği
Hakkı gasp ettiren,
Hukuku çiğneten,
İradeyi öteleyen
Her nevi hevesi
Sevgi ruhi ve kalbi
Hassasiyetlerin tezahüründen
Neşet eden hazdır, esarete kapalıdır