Hergün Şiiri - Ömer Ziya Soyyiğit

Güneştir aleme nur-i Huda'yi sağlayan daim
Anın feyziyle coşmakta nebadat naz ile hergün

Kalanlar sayesinde, ol Huda'nın şemsinin elbet
Kemale ermez ağlarlar mükedder, muzdarip hergün

Görür mü gözleri ama olanlar bu müzeyyayı?
Bilir mi kalbi taştan binbeter namert bu sevdayı?
Anar mı ruz-i şeb kalbi kararmış kimse Mevlayı?
Acep mi ızdırab çekse bu zümre inlese hergün

Benim Rahman, benim Settar diye ilan ederken Hak
Nedir bu ye's içinde inleyip aptalca kıvranmak?
Hemen Mevla'ya dönmek fırsatı var iken ey ahmak
Neden hala tegafful eyleyip bunca enin hergün?

Sana senden yakınken ol Huda yumdunsa sen gözün
Duyulmaz ağlasanda bi karar olsanda bir sözün
Gidersin bu cihandan ansızın hey hat, kara yüzün
Uyan gel hab-ı gafletten açıktır bab-ı Hak hergün

Ziya zulmet içinde kalma, tevhid nuru zahirken
Mülevves kılma nefsin hılkaten nazik ve tahirken
Sarıl hablülmetine korkma Hakkın emri bahirken
Ümit varol, ümitsiz kalma yalvar durmadan hergün

15 Mayıs 1981