Kaytan bıyık,
Yumurta topuk.
Bi de yakışıklı,
Fotoroman karesinden fırlamiş,
Yeni yetme hergele.
Taşlıtarla minübüsü.
Az benzin yaksın diye,
Yana kaykılmış,
Bir el direksiyonda,
Bir elde sigara,
Hava basar,
Bıçkın hergele.
Yalan değil,
Uçanla, kaçan kurtuldu.
Gez, göz, arpacık.
İyi nişancıydı hergele.
Her gece iki tek,
Cilası üç beş bira.
Filinta gibiydi,
Leblebi yutmuş solucana,
Döndü hergele.
Gün ola, devran dönende,
Çoooook sular aktı.
Dibe battı,
Yana yattı,
Takla attı,
Düştü, kalktı.
Dikildi ayağa.
Acı patlıcan hergele.
Önce baba, sonra dede.
Efe de Efe, Efe de Efe.
Torun maskarası oldu,
Hergele.
Ehl-i keyifti.
Hala da öyle.
Sefa pezevengi.
Uzatmaları oynuyor şimdi.
Üç gün sonra,
El salladığında,
Gözü açık gitmeyecek,
El verdi.
Dedesinden fırlama,
Artık, Efe hergele.
Adını,
Meydana verdiler.
Bakmayın ansiklopedilere.
Her gelen inermiş de…
Böyle sürer hikaye.
Helal olsun be hergele.
23 Kasım 2009 Körfez Bu duble de senin için hergele …
Emin GönçoğluKayıt Tarihi : 24.11.2009 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
60'lı yıllar. İstanbul, Taşlıtarla. Artı yarım asır. Saçla bıyık karlanmış, performans yarılanmış. Gerisi....Hergele aynı Hergele.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!