Hergele Şiiri - Şeref Semiz

gençliğinde çok hergele idi adam
zamparanın önde gideni
hep yaptıklarını bir gün çekersin derlerdi
o aldırış etmezdi hiç
her gün başka bir kızla gezerdi
nasıl olduğunu anlamadan
nikah masasında buldu kendini
seneler geçti
nur topu gibi bir kızı olmuştu
çok sevinmişti adam
ama hep içi içini yedi
ya benim yaptıklarımı kızıma da yaparsalar diye
köşeye sıkışmıştı kuyruğu
onunda bir kızı vardı artık
dünya eden bulur dünyası değilmiydi
çok çektirdiği bir kız vardı
onunla helalleşmeliyim dedi
uzun arayışlardan sonra buldu kızı
çıktı karşısına
bana hakkını helal et dedi hergele
gülerek cevap verdi kız
tabi ederim efendim
ama senden istediklerimi yaparsan dedi kız
madem hakkını helal et diyorsun
benden aldıklarını geri vermeni istiyorum
ne onlar dedi hergele
fazla bir şey değil dedi kız
sadece benden aldıkların dedi
ve başladı saymaya
benden aldığın ne varsa geri istiyorum senden
firar eden aklımı
senden başkasını görmeyen gözlerimi
yoluna serdiğim yıllarımı
ele avuca sığmayan gençliğimi
beni benden alan senliğini
umutlarımı,hayallerimi,yarınlarımı
seni beklerken geçirdiğim zamanımı
uğruna döktüğüm göz yaşımı
kısacası bana sana bulaşmamış herşeyimi verebilirmisin dedi adama
susmuştu adam
konuşmaya bile takati kalmamıştı
eğdi başını yere
artık çok geç ben evlendim dedi
ve daldı kızın okyanus mavisi gözlerine
denizde boğulmaya benzememişti deniz mavisi gözlerinden akan yaşlarla boğulmak
kız gözyaşlarını yere savururken
dayanamadı sevdiğinin bu haline
tamam dedi
sana hakkımı helal ediyorum
ama aşkım sana haram olsun
dedi ve karıştı karanlığa...