Herdem yeşil Şiiri - Selçuk Binici

Zamanla birlikte yaşlanırmış gözler. Hiç olmayacak sözlere akıtılırmış gözyaşları. Her günlüğün içinde elbette bir acı olurmuş. Sevgiler herdem yeşil değil ki her daim anılar kahkahalarla dolsun. Ne de olsa insanoğlu, doğarken ağlamış. Sanki tüm yaşanacakları bilircesine. Neyse ki sadece bedenler yaşlanmakla kalmıyor. Aynı zaman da yeryüzünü zamanı gelince terk ediyor. Hemde hiç şikayet etmeden hüzünler cehennemine. Ne toprak ne de sevgi geliyor insanın aklına. Sadece yaşanmamışlıklar kemiriyor. Yazdıkları günlüğün sayfalarını. Yavaş yavaş tükenen ömrümüzü hiç üşenmeden yazan tükenmez kalem bile şaşırıp kalıyor. Zamanın hiç umrunda değil ki zaten. O herşeyi eskitmeye devam ediyor. Sevgiyi eskitmek yerine keşke dostlukları ve şarapları eskitse. Neden acıların olduğu sokaklara ve yoksulluğun arşa erdiği semtlere uğramıyor. Keşke su gibi akıp götürse tüm yoksullukları. Hep dert caddesinde takılıyor. Keşke biraz mutluluk semtinde yatılıya kalsa.