Hercinselim Şiiri - Mehmet Raşit Er

"Hercinstenim"

Ben uzun ince bir tarlayım
Uçsuz bucaksız ovalarda
Deli taylar gibi koşturuyorum.
Enseme çarpıyor rüzgarın elleri
bi yağmur yağıyor
bi güneş açıyor...
Bugün kurtların düğünü var
Bir günde dört mevsim yaşıyorum
Sarı bir başak olmuşum sonra
gölgede ay çiçeği
Kalabalıklar da deli çığlığı
Işıklarda mendil satan çocuk
Tenha yerlerde küstüm çiçeği
yorulmuşum...bir çay molasına
bin gülücük verebilirim.
Güneşte kavrulan buğday tanesiyim
Kabuğu soyulmuş kırmızı yılan
Yuvası bozulan kumru
Anası ölmüş çocuk
Yavrularıyla birlikte katledilen kaplumbağa
Kanatlarını uçmaya açmış kartalım
Bağırıyorum...
Çağırıyorum...
Çığlıklarım kimsenin umrunda değil..!
Kimse duymuyor, susuyorum.
Susuyorum epeyce de yorulmuşum
Bir ır oluyorum kendi içinde
ezgi olup kusuyorum sonra.
Akıp gidiyorum bir nehir misali.
Duymazlar beni
İşitmezler sesimi
Görmezler beni
Görmezlikten gelirler ve giderler.
Canları yolları cehenneme olsun da.
Peki cehennem burası değil ise nerede?
Neresi cehennem..?
Bu yandığımız yerin adı nedir...? cehennem değil ise..!
Ben buradayım
Ben her yerdeyim
Hercinstenim..!
Hercinselim..!
Madde
Bitki
Canlı
Olumlu...olumsuz..
herşeyi barındırıyorum bünyede
Ve insan..!
İnsan ne büyük bir talihsizliktir
İnsan olmak ne kadar ağır bir yük.
Bin pişman oluyor insan
İnsanlığı düşündükçe.

18 Mayıs 2020
Mehmet Raşit Er