Hercai Şiiri - İbrahim Hakkı Eroğul 3

Gizemli seslerin hayranıydık hepimiz
Bizi çağıran ruhlara selam dururduk
Varsa anlaşılmayacak bir hikaye
Yüreğimize aşınırdı apansız, sessizce
Düğümlenip dururdu en olmadık kalbimizde

Kör bataklıklara girmek için
Neydi bu acelemiz?
Kimin içindi bu içsiz telaşemiz
Saçları uzun bir kıyıya yanaşmak
Halatları sımsıkı sevda limanına bağlamak mıydı mesele.

Tazyikle döner dururdu bizim aşklarımız
Bazen sağırlaşırdı en güzel bir türkünün ortasında
Bazen de sakatlanırdı en mühim maçların ilk yarısında
Penaltıları mütemadiyen kaçırır
Nihayetinde kaybedip kaçardı bu mağlubiyet sahasından.

İnsan nasıl hercai olur
Düşünmemiştik hiç
Sokak lambası gece gündüz kime yanardı
Bu koca sahranın kumlarına
Bir hafsala nasıl böyle saplanıp kalırdı
Bilemezdi işte insan;
Elmanın adı çıksa da
Bazen muzlar da kurttan geçilmezdi

Sağır duvarlara yaslanmamalıydık
Duymalıydık kalbimizin iniltisini kainatla beraber.
Saf gülüşlerin ardına sığınıp
Bakışmalıydık ölümün tek gözlü suretiyle

Muhteris sevgilere alet olurken yüreğimiz
Körleşirdi, göremezdi aşkın o kapanmayan açığını
Taşkın sevdalarda boğulurken bedenimiz
Bir bebeğin saflığına gizlenirdi benliğimiz.

Tagore ne demişti hatırlamalıydı
"Benim gölüme gel testini dolduracaksan"
Testinde yer yoksa bir daha suları kandırma
Ey kara gözlü sevda,
Bu dünya yalan sakın bir daha aldanma.