Hercai Şiiri - Gülhatun Çakırlar Aksu

HERCAİ
ALTIN KAFES İÇİNDE MAĞRUR BİR KUŞ İDİM
APANSIZ BİR HANÇER İLE VURULDUM
KARŞI KOYAMADIM YARADANIN LÜTFUNA
VAR MI ACİZANE BENİM GİBİ BEDBAHT KUL
KIŞ SUNULDU GÖNÜL DERGAHIMA DURULDUM
BİTAP DÜŞTÜ BEDENİM LÜTFEN ARTIK DUR
NAÇAR YÜREĞİME KIRIKLAR MÜHÜRLEDİM
MEDET UMAR KIRILMIŞTIR BU KALBİM
BEN ONUN GÖZLERİNDE KENDİMİ GÖRDÜM
ELİ ELİ DEĞMEDEN PERVANE OLDUM
ONUNLA TÜM ŞARKILARDA KAYBOLDUM
AND İÇMİŞTİK BAĞLIKDIK KOPAMAZDIK
GAFİL AVLANDIK LABİRENT OLMUŞ EZELİM
DİLERİM ALLAHDAN HİÇ GÜLMESİN O YÜZÜN
SENİN RUHUNDA AÇILMASIN PERDELER
SENDEN GİDEN KOKLANMASIN O GÜLLER
BİR KENARDA KÜFLENSİN HEDİYELER
SEN DEYİNCE BEN DİYEMEDİĞİM
HİÇ BİR ŞEKİLDE ERİŞEMEDİĞİM
HAYAT FELSEFESİ YAPIP
ÖZLEM KELİMESİNİ YEDİĞİM
ÇİĞNEDİ EZDİ BENİ ÖMRÜMÜ TÜKETTİ
BENİ KOR ATEŞLERLE YERLE BİR ETTİ
SONRADA HAYATIMDAN ÖYLECE ÇEKİP GİTTİ
ŞİMDİ BENİM GÜLÜŞLERİM BUNDAN YARALI
SENİ HATIRLAYAN BANA YAZIKLAR OLSUN I
O ISLANAN KİRPİKLERİME
ÖZLEMEKTEN VAZGEÇEMEDİĞİM
O MAHSUN GAMZELERE
CEHENNEMİ YAŞATAN O YALAN SÖZLERİNE
ZAKKUM SUYUNU ARMAĞAN EDİŞİNE
ŞİMDİ TUT KİMSESİZLİĞİM ELİNDEM
GÖTÜR BENİ BU ŞEHİRDEN