Hercai Şiiri - Ercan Keskin

Beni aradığın zaman geç kalmış olacaksın
Kötü haber tez elden ulaşırmış nasılsa
Adresimi şaşıracaksın kayıp sokakta
Kendini eski bir dost diye tanıtacaksın

Yalnızlık sinmiş odamı usulca açınca
Defterim savrulacak etrafa sayfa sayfa
Son şiirim yapışacak bir an suratına
Sana yazılmış dizeleri okuyacaksın

Bir bulut takınacak sevdalı edasını
Bırakacak penceremden o son vedasını
Gözyaşlarımla yazarken ayrılık şarkımı
Güftesi hercai bestesi hüzzam makamı

Sormayın dostlar artık beni hiç aramayın
Bulanık dalgaların koynuna bırakın
Karışayım bilinmezin sonsuz denizine
Haber yollamayın ardımdan artık nafile

Gidiyorum bu yerden baharı beklemeden
Kaderimle sırdaşım,karlarım erimeden
Çiçekler açacağım belki bir karış toprak
Serpilecek üstüme Ah! kınalıyapıncak

Bu bir itiraf manifestosu sevgilim
Ne sen geldin ne ben öyle çaba sarf ettim
Her şey kendinden habersiz olup bitti
Bir ben yalnız kaldım da hayatımı kahrettim

Sen bir tekil şahıs,hani bütünleyen kişi
Nerede nasıl kim bozacak bu ezberi
Vazgeçilmez sandığın muhayyel bir sevgili
Bütün her şey mana arayışıdır besbelli

Ben yalnız öleceğim ormanda bir kuş gibi
Toprak değil gökyüzü örtecek üzerimi
Sana ait ne varsa bırakacağım bil ki;
Belki ilkbaharda toplarsın kır çiçeğimi

Öyle boylu boyunca yatıyorum değil m?
Ben ruhumu teslim etmiş olacağım şimdi
İnan seni hep sevdim ilk günkü gibi
Mutluyum,benden yana hiç bir şey değişmedi