Hercai Şiiri - Kamil Serdengeçti

Hercaî, bir kısa dalgalı saç
Rüzgârın kestiği
Güneş onu esrittiğinde
Sessiz bir bakış olur:
Kuru, kuşkulu, kararsız
Orada bekler
Ve sürer gider...

O bir gülüştür koşuşan damarlarda

Hercaî, bir uçarı bulut düşüncesidir
Güneşin hakkını veren
Rüzgârı mırıldanacak kuşlar yok iken
Ve bilinç döndürdüğünde kendi yel değirmenlerini
Hiç durmadan
Açılan ve kapanan
Hercaî pırıldar ıssızlıkta
Hayalet oyuklar arasından
Ve tüm sihirlerle donanmış

Artık krallığın varisidir o
Bilincin ve tüm rüzgârların...

Ve birden
Deriyi ve göğü delen
Bir büyük parıltıyla
Uçar gider
O,
Bilinmeyenin ateş kuşu

Hercaî, şafağın o dalgalı bulutu
Şu garip gülüş
Hiç düşünülmemiş bir düşünce üstüne
Uçarı ve hakkını veren güneşin
Artık sürdürülecek bir yaşam kalmadığında

Gelip geçici duruşlar değil:
Köprülenecek boşluklar
İletişimle kutsal birleşim arasında
Yüzlere maskelerle maskelere yüzler arasında
Karşılaşılacak yüzleri karşılayacak yüzlerle
Karşılaştıkları yüzler arasında

Hercaî bir şarkıdır, yürekten dillere
Söylenecek fakat peşine hiç düşülmeyecek
Yürekten dillere
Söylenecek
Ve peşine hiiç düşülmeyecek
Bir şarkı
Hercaî
Açılan ve kapanan
Arada sırada...