Hercai Şiiri - Murat Arıcı

Yıllar yılı bülbül olduğum güller,
Bir kere yüzüme gülmedi gitti.
Gözlerim ardından akıttı seller.
Hercai, onları silmedi gitti.

Umulmadık yerde karşıma çıktı.
Kavurdu içimi sinemi yaktı.
Zülüf kemendini boynuma taktı.
Peşince süründüm salmadı gitti.

Her gece rüyama gelip girince,
Busesinden birkaç kadeh verince,
Çölde serap gibi gezip durunca,
Vaha oldum ona dalmadı gitti.

Hep kavak yelleri esince sere,
Belki olur diye derdime çare,
Seccadesi gibi serildim yere.
Kâfir, namazını kılmadı gitti.

Bulutları yatak yapıp serdirdim.
Başına taç diye yıldız derdirdim.
Gönül sarayıma tahtı kurdurdum.
Göz süzdü vefasız kalmadı gitti.

Kaçtıkça giderim hâlâ ardından.
Senelerce ayrı kaldım yurdumdan.
Perişan oldum da aşkın derdinden;
Derdime bir deva olmadı gitti.

Kül artık sevdamın ateşi harı.
Bahçeme güz geldi yapraklar sarı.
Ömrün çoğu gitti kalmadı yarı.
Uslanmadı gönül bilmedi gitti.