Hercai Şiiri - Atilla Güler

hınzır yaslanışı yalnızlığın
acıtınca canımı
esiverdi fırtına habersiz
beklentisiz
gürledi gökler
sırılsıklam şehir yağmur altında

düelloya durdu
çığlık ve sessizlik
içimde

inledi caz
yüreğimin en ücra köşesinde
sızıntılarda kan var

adını bilmeyen çocuklar geldi dünyaya
iyi belle deliyi…içimdeki
kuduruyorum artık…tutanım yok

bitimsiz rüyaların sarhoşluğuna vurulan
gecenin kızıllığında
titrek alevi ikilemlerin
yansıyor yürekten yüzlere
sersem serzenişler

rehavetin kayıplara karışma zamanı şimdi

menekşelerin hercai yüzsüzlüğündeki narinlik
eski sözlerin kırdığı yürekte
kıpır kıpır
nazenin gelinciklerin
ateş yüzlü renklerindeki aşkta
yansın ellerim varsın
ne çıkar…kim tutar

kara bir şarkıyı boyamak var şimdi
baştan sona
tek renk…her renk

şerbet diye içmek var
deliliği
acı da olsa
zehir zıkkım da olsa

esmek gücünün yettiğince
dört bir yana
tarumar etmek her yanı

dönmek pervaneler gibi
gece gündüz
bitimsiz

etime saplanmış yalnızlığı
vurmak var göğsünden
nihayetine koymak son noktayı

ay doğarken fırlattığım her söz
kucağımda şimdi
leylakların kokusunu da çalıp üzerlerinden
dağlara sürüp
dürülmeli defteri eskilerin

ıtırların yanık kokusunda yanmalı sevda
mora karışmalı
hain rengi zalimliğin

hercai bir menekşe çaldı düşlerimi
esrikliği bundan
…yanardönerliği
resitaller çağlaması goncalarında
cesareti taşıması yapraklarında
benden

adını anmayan şarkılarda
lanetleri gönderiyor zaman
iğdiş edilmiş tutkularda yangını
seslenişlerin

lâ notasından bir ezgide
çınlıyor melodi loş barlarda
içeri girme… dönemezsin geri
yığılıp kalırsın
bağlanan dilin gibi
ortalıkta…bir başına

inişlerdeki yüreğimde gelgitleri aşkın
hercailiğim
bir menekşeden aldığım

yüreğimde çığlıklarım
ve sessizliklerim
…delirdim

11.07.2006