Herakleitos Saçlı Şiiri - Yusuf Bozdağ

ah o şarabın yokuşundan dümdüz meyhanelere inen yollar, o saç tellerin, alacakaranlığın gece yüzünde sınırlıyor kadehimi, kırılgan ve içkin bir karanlık akşamında. kalbinden uzak yollara akan şarap damlalarının renginde saç tellerini, parçalı kadehimin aralarından çekip keskince öpüyorum. alacan olmak için, kalbini bir kadehin içerisinde seyredip karanlığı meyhaneler yokuşunda bırakacağımı ve seni, herakleitos'un endişesiyle dönüşürken, aşkla koklayacağımı bilmeni, göğsümü dayadığım kalp atışlarına olan sesin üremesindeki güzelliği kadar bilmeni istiyorum. ah o yokuşumun akan kalpli kırmızısı, hayatımın en güzel şarabını içtiğim o gün, seninle uzakta dönüşümümüzün cesaretine aşık oldum. maşuğum herakleitos, kır tüm kadehleri, yık tüm meyhaneleri; şu karanlık gecesinde yokuşların dönüşümünü izlemekten kaçınma! kuş çırpınan şu şaraptan kadınımın yüreğinin yorganını sereyim, ey meyhaneciler, tüm yokuşlara selam söyleyin kırmızı kadından, bir kalbin attığını, tüm şehre bağırarak söyleyin. efesli kayıp sevgimizi birlikte aradığımız kadınımla, kırmızı beyoğlu yokuşlarının adlarını bağırarak söyleyin!