Hera Şiiri - Eşref Karadağ

gülüşüne dökülür yeryüzünün ırmakları
eşkıya zamanlarda yağmalanırken tutkular
şehrini yitirmiş bir güvercindir patikalarında aşk
ansızın çalar kapını/ çekip vurulmak için yüreğinden
kimliksiz bir tutkuya
izinde kaybolmak istiyorum Hera
bir gün döneceğini söyle göçmen kuşların sesiyle

gülüşünden dökülür tüm dualar
satır arası sevişelim desek İbranicede
Arapçada recmediliriz sorgusuz
iklimin geçitsiz bir Ege olur aramızda
masallara karışır sesimizin yangını
izini bulmak istiyorum Hera
vurgunsuz bir bahar sürgünüyle
papatya kırıntıları dök yollarıma

çekip vurulmak içindir gece
kutsal bir ayrılığın ilk ayetinde
bana yokluğunun adresini söyle Hera
çalınan tüm kapıların boynu büküklüğünü
gülüşünden sökülürken ebabiller
kuşluk vakitlerinin tenhalığını söyle
kim tutar mutsuz geçen bir ömrün çetelesini
matematik vazoya ıslanmaz Hera
iki kere iki yalınlığında yeşer dallarımda

gülüşünün kalesine çekilsin sokak cıvıltılarının bayrağı
egemenliğini ilan edince çocukluğumun unutuş saati
tüfeğimi yokluğunla doldur Hera
incitmesin senden gayrisi yalnızlığımı
kendimin mültecisiyim nereden baksam yabancı
ara beni mevsimlerinde
izini bulmak istiyorum Hera
çıplak ayaklarınla bas yüreğime
dağlansın tabanları ıraklığın

bir sabah çalsam kapını Hera
elimde boş kahve fincanıyla
sınırlar olsa da aramızda komşuyuz ya...

Mart 2012, İzmir