Herkes bilir ki insan olmak,insan kalmak,yüzlerde yeşeren soylu türkülerle yürümek için,mutlaka okumak gerekir.Okumayan insan koftur,boştur.Sesleri seslerle,düşleri düşlerle tartmayı bilmediği için kendisiyle,çevresiyle,tabiatla küstür.
Okuyan insan; gönül bahçesini sürekli çiçekli kılan,yürek bohçasını güzelliklerle dolduran ve sözü kendi kınında paslanmaktan kurtarandır.
Okuyan insan,düşünen insandır.Düşünen yani aydınlığa kavuşandır.Kavuşmak için durmadan kulaç atandır. Kalbini daha hassas, kanını daha sıcak, zekasını daha işlek, ruhunu daha huzurlu kılandır.
Okumak; içimizdeki ve dışımızdaki mechul alemi anlamaktır, hakikatin karşısına dikilen barikatları aşmaktır. Işıklı, ölçülü, ökçeli düşüncelerle sığda kürek çekmekten kurtulup sonsuza açılmaktır.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta