Her Zamanki Ben Şiiri - Oğuzhan Alparslan

Acımasız uykuların
Nefretin acıttığı yaraların
Karmakarışık duyguların
Yalanıydı yaşadıkların

Söz vermenin inceliğindeydi nokta
Sebepsiz yere yaşamak güzeldi kollarında
Eklenen kelimeler muhteşemdi satırlara
Ve el ele, gülerek yürümek güzeldi yarınlara

Bu benim hayatımdı
Asla anlayamadığın ben, anlattıklarımdaydı
Hiçbir zaman bakamadığın “o” karşındaydı
Kör olunca, ışık sonsuzdaydı

Anlamsız bakışlarında
Yırtılan karalama kâğıdında
Arada kalan yazılarda
Her zamanki ben

Akşam yanan yıldız mı avuttu seni anlamadım
Gündüz göremeyince kafayı mı yedin soramadım
Yüzüne karşı seviyorum diyecektim utandım
Her zamanki ben, sende aldandım

Sen hududu aşıp maşuk oldun
Ben aşkından taşıp kaldırımlarda savruldum
Yeter dedim isyanımı göğe hapsedip
Olmadı yarıda kesildi soluğum

Gözyaşlarımda oluşturduğum denizde yüzemedim ben
Çünkü olmadı benim öyle bir denizim, vakit çok erken
Daldaki çiçekken meyve olup yenseydi aklım
Vakti gelirdi ayrılışın resmettiğim dünyadan

Her zamanki ben gibi
Sen de dün ki sen olmaktan vazgeçme
Sus ve ağla,
Yüzemediğim denizde
Yüz boğulmadan, soluğun kesilmeden